بدانید

خب داشتم به اين فكر مي كردم كه، يكي از آرزوهايي كه توي دلم ماند،همين نويسنده وشاعرشدن و كتاب خواندن است،شعر گفتن را خيلي دوست داشتم. مخصوصا قالب مثنوي كه به نظرم خيلي راحت بود و شعر نو. خوب يادم است كه اولين شعري كه گفتم چه بود. حتي پنج  بيتش را هنوز ياد دارم.آن موقع نه ساله بودم. اما خب هميشه يكسري آدم بي فهم دور و برم داشتم كه مسخره ام كنند و باعث شوند قيد كاري را بزنم. شعر دومم را يادم هست. به فاصله ي كمي از شعر اولم بود. اما خيلي بهتر و پخته تر.مصرع اول شعر از ترانه اي بود كه از تلوزيون شنيدم و درباره ي امام زمان كه ديگر هيچ وقت از تلوزيون پخش نشد.بقيه شعر را يادم نمي آمد و مدام آن مصرع را بدانید...

فكر كرده ام،شب وروز،لحظه به لحظه، تلاش کرده ام،به هر دري زده ام به هرانسان و غير انساني رو زده ام براي اين كه از اين شرايط نابود كننده خلاصي پيدا كنم.اما خب نشد.حالا به اين نتيجه رسيده ام كه تلاش كافي است.هرچه كه قرار بوده بشوم؛شده ام.ديگر توي بيست وشش سالگي واقعا رمقي براي شروع دوباره و درس خواندن بدانید...

فكر كرده ام،شب وروز،لحظه به لحظه، تلاش کرده ام،به هر دري زده ام به هرانسان و غير انساني رو زده ام براي اين كه از اين شرايط نابود كننده خلاصي پيدا كنم.اما خب نشد.حالا به اين نتيجه رسيده ام كه تلاش كافي است.هرچه كه قرار بوده بشوم؛شده ام.ديگر توي بيست وشش سالگي واقعا رمقي براي شروع دوباره و درس خواندن بدانید...

توی این بیست وشش سال عمر نکبتی که از خداگرفتم،تقریبا برای اولین بار است که موهایم را دم اسبی می بندم.خب!همیشه موهایم را کوتاه می کردم یا با کلیپسهای کوچکی بالای سرم می بستم.به خاطر کم پشت بودن موهای کف سرم که به خاطر این مرض لعنتی همیشگی است،آرزوی موهای بلند و پر پشت مثل خیلی آرزوهای دیگر توی دلم ما بدانید...

 خوبی دنیا این است که بالاخره یک روز تمام می شود.هم برای من که دارم گوشه اتاقم می پوسم و از سربیکاری و بی پولی و بدبختی و تنهایی روزی چند ساعت با تبلتم king بازی می کنم.امیدی به زندگی ام ندارم.هم تو که دکتری بیست و هشت ساله ای و ماهانه یازده میلیون تومن درآمد داری و الان در تور یک ماهه ی مالزی سنگاپور چین خوش می گذرانی به این فکر می کنی که به خواستگاری دکتر داروساز که بابایش کارخانه دار معروف است جواب بدهی یا دکتر جراح که بابایش از کله گنده های نظام است.

          

بدانید...